Ziplinen, paragliden, parachutespringen, skydiven en ga maar even door, het zijn allemaal activiteiten met een hoge mate van adrenaline. In het begin is het ontzettend spannend, maar zodra je aan de grond staat geeft het een enorme kick. De adrenaline giert door je lijf en je bent trots op jezelf. Je hebt iets onwerkelijks gedaan en kan dit maar nauwelijks beseffen!
In Lapland kun je deze kick ook opzoeken met een sneeuwscooter. Oké, uit een vliegtuig springen geeft een hogere mate van adrenaline dan op een sneeuwscooter rijden. Maar dat maakt natuurlijk niet uit. In alle gevallen blijft het een kick!
In mijn reis door Lapland stond sneeuwscooteren hoog op mijn lijst en als ik een top-10 lijstje mag maken, dan staat het sneeuwscooteren denk ik bovenaan. Ik vond het daarom ook jammer dat het voorbij was, want ik ging het liefst nog een paar uurtjes door! In deze blog deel ik je mijn ervaring met sneeuwscooteren en hoop ik je te inspireren.
Sneeuwscooteren: de basisregels
Zoals gezegd heb ik door Lapland gereisd, en om het specifieker te maken: in Zweeds Lapland wel te verstaan. Vooraf waren er verschillende activiteiten gepland, denk aan een sleehondentocht, sneeuwschoenwandelingen, slapen in een iglo, chillen in een jacuzzi en het noorderlicht bewonderen. Een andere activiteit was het sneeuwscooteren.
We vertrokken vroeg richting het dorpje Kauppinen. Eenmaal aangekomen kregen we een helm en een uitleg over de basisregels van het sneeuwscooteren. Er zijn een paar belangrijke regels die je moet weten voor dat je gaat sneeuwscooteren. Het zijn hele logische regels, maar toch is het goed dat hier nadrukkelijk de aandacht op werd gericht.
Je been uitsteken is een no-go en ook tijdens het remmen en gas geven moest je alert blijven. Als je van de sneeuwscooter afstapt is het noodzakelijk dat hij uitstaat, omdat je anders met je knie tegen het ”gaspedaal” aan kan komen en dat kan hele lelijke situaties opleveren.
Wennen aan de sneeuwscooter
In het begin reden we een rondje om aan de sneeuwscooter te wennen. Sneeuwscooteren is niet moeilijk, maar in het begin wel onwennig. Zo hoef je de scooter nauwelijks te sturen, omdat de scooter de sporen van de sneeuw volgt. Je geeft alleen een beetje richting en dat is heel onnatuurlijk.
Daarnaast is het aanvoelen hoe gevoelig het gaspedaal werkt. Gas geven doe je met de handen en het is belangrijk heel gelijkmatig gas te geven. In het begin moet je simpelweg lef creëren om met hoog tempo over het sneeuw heen te racen. Het is een kwestie van tijd dat je gewend bent geraakt aan het scooteren en het avontuur aan kunt gaan.
Na het testrondje was het tijd om kilometers te gaan maken. We reden via het bos naar een groot meer. Al vanaf het bos wist ik het gaspedaal te vinden. In het begin schrik je als je 50 km/u rijdt, maar hoe langer het duurt, hoe sneller je durft.
Het meer: het moment om lekker gas te geven
Het meer is bereikt! Hier kom je op lange, uitgestrekte paden met weinig bochten waar je goed gas kan geven. Op dit punt bereik je snelheden van 70 km/u. De wind raast voorbij je hoofd en je handen gaan alle kanten op. Nog steeds is het de bedoeling amper te sturen en de sneeuwscooter het werk te laten doen.
Het liefst ging ik nóg harder, maar in Zweden is 70 km/u de maximumsnelheid voor een sneeuwscooter. Misschien is dat maar goed ook, want op een sneeuwscooter is dat echt heel snel!
Tijdens het sneeuwscooteren moesten we onverwachts stoppen. We kwamen meerdere sleeën met sleehonden tegen en die moesten wij voorrang geven. Het was een onwerkelijk beeld om al die honden tegen te komen. Alleen al bij het zien van deze honden kon ik ernaar uitkijken zelf een slee te besturen. Gelukkig stond die voor de dag van morgen ingepland.
Lunchen in de Zweedse wildernis
Het sneeuwscooteren deden we met de groep en werd begeleid door 2 gidsen. Deze gidsen hadden een lunch voor ons voorbereid. We stopten bij een prachtige, houten hut midden in het bos. Deze hut kun je vinden aan de rand van de Torne älv. Er werd een groot vuur gemaakt om ons warm te houden en een overheerlijke tosti en lingonberry juice te maken.
We praten, lachen en hebben het gezellig. Onze Zweedse vrienden hebben leuke verhalen te vertellen en voor dat we het door hadden was het alweer tijd om te gaan. We maken de laatste kilometers om vervolgens terug te keren naar ons kamp.
Sneeuwscooteren: mijn ervaring
Zoals gezegd: sneeuwscooteren is super vet! In het begin ben je de snelheden aan het aftasten, maar op ten duur word je zelfverzekerd en probeer je op elk stuk de maximumsnelheden te bereiken.
Met 70 km/u over een besneeuwd meer racen is heel cool en kan ik iedereen aanraden.
Verblijf je in de omgeving van Kiruna? Dan wil ik je bekend maken met Kiruna Guidetur. Zij begeleiden onder anderen het sneeuwscooteren, sprekend vloeiend Engels en zijn bovenal hele vriendelijke mensen!
Andere blogs lezen?
We hebben veel meer blogs geschreven over Zweden:
