Wonen in het buitenland is voor mij altijd al een trigger geweest. Iets in mij heeft de behoefte om het avontuur op te zoeken en de wijde wereld in te gaan. En dat is geeneens de belangrijkste reden waarom ik vaak nadenk over wonen in een ander land.
Hoe ouder ik namelijk wordt, hoe meer ik besef dat ik moeite heb met het leven in Nederland. Ik kan maar moeilijk mijn draai vinden en floreren in dit land.
Dat kan misschien komen door het deel van Nederland waar ik ben geboren en getogen en als ik naar een ander deel zou verhuizen, zou dat al veel voor mij kunnen betekenen. Maar in het algemeen blijf ik moeite houden met Nederland (terwijl ik ook besef dat het een voorrecht is om Nederlander te zijn).
In mijn blog wil ik je meenemen in mijn proces hierover en deel ik waarom ik steeds vaker overweeg om in Valencia te gaan wonen.
Ik kan mijn plek niet vinden in Nederland: waarom is dat?
Voordat ik over Valencia ga schrijven, wil ik eerst mijn gevoel over Nederland verder uitschrijven. Ik begon er het blog al over en wil het nog iets duidelijker maken.
Laat ik vooropstellen dat ik het een voorrecht vind om Nederlander te zijn. De basis is goed. Er is werkgelegenheid, rijkdom en welvaart. Nederland is schoon, veilig en we hebben geweldige medische faciliteiten. Als er iets met mij aan de hand is, dan kan ik gemakkelijk ergens naartoe en geholpen worden.
En dat niet alleen. Ik zie ook veel charme en mooie elementen in Nederland. Ik ga helemaal aan op de saamhorige Nederlandse dagen, zoals Koningsdag of de typische warme zaterdagse zomerdagen waar heel Nederland erop uit gaat met vrienden en familie en massaal het water of de terrassen opzoekt.
Heerlijk vind ik dat, echt waar.
Manier van leven in Nederland en de levensstijl van een Nederlander
Wat mij echter minder aanspreekt in Nederland is dat we zijn voorbijgegaan aan onze eigen welvaart. We hebben het dusdanig goed gehad en alles is voor ons geregeld, waardoor we nauwelijks meer zelf kunnen nadenken.
Ik vind Nederland veel te overhaast en gestresst. We leven veel te weinig ons leven en we illustreren het typische westerse leven. We leven binnen, we hebben geen kennis van onze eigen natuur en kruipen elke avond massaal achter de televisie.
En dat niet alleen. Ik mis ook oprecht de ongerepte landschappen in het land en dat is meer iets persoonlijks, maar ik ga goed op ongerepte natuur en in Nederland heb ik daar nog maar weinig van kunnen vinden.
Nou, goed. Ik heb zo mijn redenen.
Emigreren naar het buitenland: is Valencia een optie?
Ik wou eerst in het kort iets over Nederland schrijven, omdat ik wil aangeven dat emigreren een proces is dat al jaren in mij leeft. Zeker nadat ik voor kortere periodes van maximaal een jaar op Curaçao, in Frankrijk, in Oostenrijk en op Mallorca (Spanje) heb gewoond.
Daar heb ik mijn referentiekader vergroot en ben ik onbewust vergelijkingen gaan maken met Nederland (en hoe ik wel en niet resoneer op een plek of een land). En toen, in 2022, zocht ik vanuit Mallorca een vriendin van mij op in Valencia.
En sindsdien ben ik verkocht. En ook al ben ik vaker verkocht geweest voor andere plekken op de wereld waar ik ben geweest, Valencia blijft desondanks altijd in mijn gedachten. Ik heb altijd iets met de stad gehad en mijn enthousiasme werd bevestigd toen ik hier in 2022 voor het eerst naartoe ging.
2024: mijn tweede bezoek aan Valencia
Zoals ik al eerder zei: hoe ouder ik word, hoe vaker ik het gevoel krijg dat ik in een ander land moet gaan wonen. Ik schrijf dit blog in de maand maart van het jaar 2024 en het is anderhalf week geleden dat ik een goede vriend van mij heb opgezocht in Spanje. Hij woont in het dorp Llíra, net boven Valencia.
De gedachten en het proces om in Valencia te gaan wonen, dat leeft al lange tijd in mij. En ik ben naar mijn goede vriend gegaan met de insteek om te ervaren wat het met mij doet als ik in de stad Valencia of in de omgeving van Valencia ben.
En je raadt het al: ik heb alleen maar kunnen lachen. Het heeft zelfs zo’n grote impact op mij gemaakt dat ik praktisch al kan voelen dat ik in Valencia woon. Het heeft mij verandert. Ervaren wat de stad met mij doet is een groot succes geweest.
Waarom word ik zo blij van Valencia?
Valencia brengt een gevoel naar boven en dat maakt dat ik er ongelofelijk blij van wordt. Dat is een gevoel die ik ook zeker bij andere plekken op de wereld kan krijgen. Zo was ik ongeveer 5 maanden geleden in Malaga en ook van Malaga werd ik erg blij.
Ik blijf echter na al die jaren altijd aan Valencia denken en dat zegt voor mij genoeg. Maar wat maakt dat ik er zo blij van word? Wat heb ik daar gevoeld waardoor ik nu overweeg om er te gaan wonen?
Ik vind Valencia open minded
Elke grotere stad is open minded. Daar waar de tijd in kleinere dorpen langzamer gaat en mensen gekker opkijken van veranderingen, daar beweegt een stad altijd met de tijd mee. En daar is niks goeds of fout aan. Ik houd namelijk ook van de mentaliteit van een klein dorp, ik vind het heerlijk!
Maar nog niet in deze fase van mijn leven. Ik ga goed op steden met een open uitstraling en waar maar weinig dingen te gek lijken te zijn. Je kunt in een grote stad veel gemakkelijker anoniem zijn en zijn wie je werkelijk bent. Je anders kleden als je dat wil. En mensen spreken die mooie verhalen hebben, zoals het ontmoeten van internationale reizigers.
Ik ga daar zo goed op. De energie in een stad is zo ongelofelijk hoog, ook in Valencia. Het is een klein voorbeeld waar ik zelf dolenthousiast van word: maar ik vond het geweldig om te zien hoeveel hardlopers ik zag in het Turia park. Dat illustreert voor mij waarom mensen in de grote stad vaak mensen zijn die open minded in het leven staan en iets willen neerzetten in het leven.
Ik resoneer op kustplaatsen
Het klinkt heel gek, maar ik resoneer altijd op gebieden met water en stranden om mij heen. Dat heb ik ervaren toen ik op Texel, Curaçao en Mallorca had gewoond. Ik ga heel goed op de energie van deze plaatsen en kan mijzelf daar ook op identificeren.
Zeker Curaçao en Mallorca brachten dat gevoel in mij naar boven. Ik houd van de warme bries vanaf de zee en de relaxte mentaliteit van het leven rondom een strand. Het is een plek waar mensen samenkomen en een gezellige tijd hebben samen.
Als je dat dan combineert met een stad met een open energie, zoals Valencia, dan ben je bij mij op het goede adres. De gedachten dat je van het stadsleven kunt ontsnappen en kunt ontspannen op het strand, dat vind ik geweldig.
En dan heb ik het nog niet gehad over leuke outdoor activiteiten, zoals het surfen, wat ik maar al te graag een keer wil leren.
Ik houd van de Spaanse cultuur
Ik ga echt goed op Spanje. En dat heeft niet alleen maar te maken met het warme weer. Dat is wel een belangrijke beweegreden, maar niet een doorslaggevende factor. Ik zou ook in een kouder land kunnen wonen als ik daar een goed gevoel bij heb.
Dus ja, het warme weer speelt mee. Maar ik word vooral blij van de Spaanse cultuur. Hier wordt het leven namelijk gevierd met goed eten in het gezelschap van vrienden en familie. In Valencia is Las Fallas ook een prachtig voorbeeld van de Spaanse cultuur.
Daarnaast vind ik de Spaanse architectuur en de geschiedenis daarvan mateloos interessant en erg mooi. Iets wat ik in Nederland bijvoorbeeld heel erg kan missen (los van de middeleeuwste steden, want dat vind ik geweldig aan Nederland).
Ik houd van de relaxte mentaliteit
And last but not least: in Spanje is het heet, heel erg heet, en daardoor wordt er in dit soort landen ook langzamer geleefd. Want daar waar het in koudere gebieden, zoals Stockholm, Londen, Parijs, Berlijn en Amsterdam allemaal ongelofelijk snel gaat, daar gaat het in warmere steden, zoals Valencia, gemiddeld langzamer.
En dat geldt natuurlijk voor heel Spanje. Ik ga daar zelf heel goed op. Ik ben van mijzelf ook een rustig persoon en ik resoneer op mensen met een rustige uitstraling en manier van leven.
Gaat emigreren naar Valencia werkelijkheid worden?
Mijn gevoel is duidelijk: Valencia is de plek waar ik in deze fase van mijn leven naartoe moet gaan. Mijn hoofd vindt het nog wat spannend. Die ziet er alleen maar de voordelen van, maar benadrukt ook wat er allemaal bij komt kijken. En daar word ik voor nu nog onzeker van.
Ik laat namelijk ook mijn familie en vrienden achter en ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen en dat ik niet in Nederland kan blijven om andere mensen een plezier te doen, maar dat maakt het niet perse minder makkelijk.
Toch kan ik niet om mijn gevoel heen en heb ik deze hoe dan ook te maken. Het is voor mij een metafoor om door te pakken in mijn leven, een leuke vriendin te ontmoeten en te floreren in mijn werk. Want ik heb al meerdere malen mogen ervaren, dat als ik resoneer met de plek waar ik ben, de dingen waarnaar ik verlang letterlijk op mij af komen.
