Tot de dag van vandaag heb ik mooie ervaringen in het leven opgedaan. Ik heb 2 maal een half jaar elders in Nederland mogen wonen, namelijk op Texel en in Vaals en ik heb een half jaar op Curaçao en een jaar in Frankrijk gewoond. Voor mij persoonlijk hele bijzondere tijden maar in het algemeen geen bijzondere keuzes want veel jongeren kiezen ervoor naar het buitenland te vertrekken.
Van alle periodes heb ik veel geleerd. Je wordt even stevig uit je vertrouwde omgeving getrokken en hebt te dealen met je nieuwe leefomgeving. Je moet je weer veilig gaan voelen in een op het begin onveilige plek. Dat gevoel vind ik kicken! Dat ongemakkelijke gevoel laat mij leven en geeft het idee dat ik enorme persoonlijke sprongen maak. Er is reuring in mijn leven en ik houd enorm van reuring. Ook al is dat niet altijd gemakkelijk.
Van alle periodes kan ik zeggen dat mijn periode in Frankrijk het meest uniek was wat betreft de dingen die ik heb geleerd. In mijn andere periodes en in mijn leven thuis had ik altijd de mogelijkheden om iets te doen. Een bioscoop, vrienden, winkelstraten, grote steden, een café, restaurants, eventjes zwemmen, naar het theater, familie, een voetbalwedstrijd bekijken of simpelweg door een levendige stad fietsen. In Frankrijk was dat anders en mijn leerpunten wil ik graag met je delen.
Mijn jaar in de Franse bergen
Ik heb in een klein dorp in de Franse Alpen gewoond. Het dorp ligt op een hoogte van 700 meter en het duurde ruim een uur om via de hoofdweg bij de grote stad te komen (in dit geval Grenoble). In Allemond moet je jezelf vermaken omdat er amper faciliteiten in de buurt zien die jou gaan vermaken. Om een bioscoop, winkelcentra of theater te bezoeken moeten er met de auto kilometers worden afgelegd.
In de winter zijn er weinig tot geen toeristen en het kleine aantal restaurants die er zijn hebben de deuren gesloten. In combinatie met de extreme weersomstandigheden in de winter ben ik regelmatig geconfronteerd geweest met mijzelf. In de zomer was er meer te bekennen in het dorp maar werd je nog steeds letterlijk en figuurlijk de natuur in gedrukt.
Mijn belevingswereld was klein, héél klein. Ik sprak relatief weinig mensen en moest het simpelweg met mijzelf doen. Ik kon geen vluchtgedrag vertonen of opzoek gaan naar afleiding. Je moet in je eentje dingen gaan ondernemen en dat heb ik met veel plezier gedaan! Er zijn vele wegen voor mij geopend en ik ben een stuk onafhankelijker geworden van mijn omgeving.
Wat ik heb geleerd van mijn primitieve leven in de bergen
Mijn lessen uit mijn jaar in Frankrijk zijn ontstaan door de bergen (letterlijk en figuurlijk) en het feit dat ik in een relatief kleine gemeenschap heb geleefd. De lessen die ik heb geleerd zijn interessant om toe te passen in het leven vandaag de dag. Of laat ik het anders zeggen: de lessen die ik in mijn tijd heb geleerd zijn de perfecte weerspiegeling van de worstelingen in de drukke, chaotische wereld waar wij als mensen mee te maken hebben.
Welke lessen heb ik geleerd?
1 | Genoegen nemen met jezelf
Met enige regelmaat had ik een vrije dag en moesten mijn overige collega’s werken. Hierdoor was ik avonden alleen in onze gemeenschappelijke ruimte. In het begin is dit geen probleem maar door de weken heen werd mijn lontje steeds korter. Toen ik begon te wennen aan mijn nieuwe omgeving was ik hevig opzoek naar afleidingen. Ik probeerde van alles, maar ik ging vervolgens niet voldaan naar mijn bed.
Het was zoeken naar een speld in een hooiberg want er waren simpelweg geen afleidingen. Ik werd geconfronteerd en moest ineens genoegen nemen met mijzelf. Er kwamen totaal nieuwe vraagstukken over de wereld, mijn omgeving en voornamelijk mijzelf.
- Wie ben ik?
- Wat wil ik?
- Wat zijn mijn normen en waarden?
- Ben ik tevreden met wat ik nu doe?
- Wat wil ik achterlaten?
- Waar liggen mijn pijnpunten?
- Welke onderwerpen vind ik moeilijk om te bespreken?
- Waar word ik intens gelukkig van?
- Hoe wil ik met alles dat leeft omgaan?
- Wat zijn mijn dromen?
Keer op keer werd ik in de stilte geduwd en leken dit soort vraagstukken automatisch op mij af te komen. Ik werd gestoord van mijn eigen chaotische gedachtegang. En ook al was mijn omgeving rustig; mijn innerlijke belevingswereld waren sommige dagen gestresst. Het begon te knagen en het viel mij op dat ik innerlijk nog niet helemaal tevreden was (ook al dacht ik dat te zijn).
Na verloop van tijd merkte ik dat sommige pijnpunten in mijn lijf begonnen te helen. Ik werd steeds respectvoller en liefdevoller naar mijzelf. Ik merkte dat de rust van mijn omgeving, van het primitieve leven waar weinig afleidingen waren, in mijn lijf gingen zitten. Ik keek in de spiegel en merkte dat ik er fysiek gezonder uit ben gaan zien en dat ik mentaal veel meer rust ben gaan ervaren.
Hoe krijg ik genoegen met mijzelf in een drukke wereld?
Het is belangrijk om de rust op te zoeken. Herken vluchtgedrag en reflecteer vluchtgedrag als een pijnpunt. Waarschijnlijk voel je ergens gebrek en wil je dit opgelost hebben. Confronteer jezelf, net als dat ik regelmatig geconfronteerd werd door de rust van een klein dorp in de bergen omdat er geen afleidingen in mijn omgeving waren. Ik werd gedwongen om na te denken over persoonlijke vraagstukken. Haal diep adem en ga alles om je heen ervaren.
Hoe ging ik met deze vraagstukken om? Simpelweg door te voelen in het lichaam en te leren van de tijd die er overheen gaat. Ik ging schrijven, bewoog de stress uit mijn lichaam met een stevige hardloopsessie, ging met mijn familie bellen of ik liet een mindere dag gewoon voor wat het was. In de bergen wordt je letterlijk naar jezelf toe getrokken en dat vind ik in het drukke Nederland lastiger. Toch liggen de keuzes bij jezelf en kun je waar dan ook ter wereld mentale rust ervaren en leren om van jezelf te houden.
2 | Voldoening vinden in de kleinste dingen van het leven
Vandaag heb ik een korte werkdag. Ik moet in het hotel enkel een ontbijtdienst draaien en ben rond een uur of half 11 vrij. Ik besluit om vanmiddag de pistes op te gaan en lekker te gaan skiën. Ik ben vandaag met mijn collega en het voelt vredig. We praten, genieten van de volle zon, eten op de pistes en glijden de pistes op een lekker tempo naar beneden. Binnen no-time is het alweer tijd en vertrekken we terug naar het hotel. We eten een hapje en zijn voldaan. Buiten sneeuwt het en we vinden het mooi geweest voor vandaag.
Na het eten keren we terug naar het appartement om later op de avond weer naar het hotel te gaan. Zodra onze overige collega’s bijna vrij zijn gaan we een drankje drinken aan de bar. We praten, luisteren muziek en hebben het gezellig. Als een aantal collega’s van ons klaar zijn met werken besluiten we om aan de stamtafel een spelletje te spelen. Buiten is het koud en ligt er een dikke pak sneeuw en binnen is het warm, staat de open haard te pruttelen en wordt er gelachen en gestreden tijdens het spelen van een spel.
Natuurlijk: dit verhaal is heel romantisch. Voor een groot deel van mijn periode waren ze echter wel de realiteit. Vooral in de winterperiode heb ik dat op deze manier ervaren. Er lag soms zoveel sneeuw dat we geen WiFi verbinding hadden en daardoor was het soms onmogelijk om social media te checken, Netflix te kijken of YouTube af te struinen. Met het kleine clubje collega’s die ik had moesten we ons gaan vermaken. Dit kleine clubje collega’s + de hotelgasten waren destijds mijn enige sociale contacten.
Plezier vinden in pietluttige dingen
Soms weinig tot geen internet, 10 collega’s waar ik het de hele winterperiode mee moest doen, mijn werk, wandelen, sneeuw scheppen, schrijven, skiën, lachen, praten en that’s it. Dat was mijn leven. Wat heb ik mij soms sierlijk verveeld maar wat leerde ik in de loop der tijd mijzelf goed vermaken. Ik kon uitkijken naar een avondje aan de bar en stond te popelen om met mijn collega’s te gaan skiën.
Zoals eerder genoemd: in het dorp is ’s winters weinig te bekennen en zodra het donker wordt is alles gesloten. Er rijden amper auto’s voorbij, er zijn amper toeristen en het is leeg op de met sneeuw bepakte straten. Ik vond de rust overheerlijk en ik begon echt de charme van een kleine gemeenschap in te zien. Wandelingen door de sneeuw waren een feest, ik speelde ineens veel spellen en de borrels in de appartementen van al mijn collega’s waren hierdoor extra gezellig.
Het was een intentionele manier van leven. Je was er bewust met je gedachten en gewaarwording bij. Als we iets deden, dan deden we dat met zijn allen. Skiën, de frisse berglucht op de vroege ochtend, een drankje aan de bar, spelletjes spelen met collega’s, gesprekken voeren met hotelgasten, sneeuwscheppen, wandelingen, hardlopen of een hele avond op je bed hangen. Alles wat je deed, deed je bewust. En omdat er weinig andere dingen waren genoot je er ook nog oprecht van.
Wat zijn de lessen geweest?
In westerse landen zijn de mogelijkheden over het algemeen oneindig. Festivals, kroegen, theaters, vrienden, familie, restaurants, bioscopen, stadions, winkelstraten, maar ook mooie studies en uitdagend werk liggen op praktisch elke hoek van de straat. Er is vaak zoveel te doen en zoveel te beleven dat we altijd meer willen dan we al hebben. We vergeten hierdoor te waarderen wat we al hebben en raken de kleine pietluttige dingen uit het oog.
Leef! Ervaar alles intentioneel. Zie een kopje koffie bij je ouders niet als vanzelfsprekend, want er kunnen elke dag dingen gebeuren die je niet had voorspeld. Leef wat meer in het moment. Je kunt het plezier in veel kleine dingen vinden.
3 | Wij mensen zijn klein, héél erg klein
In Nederland is alles georganiseerd. We zijn de natuur aardig meester geworden en elke sloot is op de millimeter uitgegraven. Onze wegen zijn perfect en zelfs doodlopende wegen op het platteland zijn over het algemeen geasfalteerd. Over luxe hoeven we niet te klagen. In de bergen gaat dat anders. Daar moet de mens zich veel meer aanpassen aan de natuur. Alles tot op de millimeter registeren is onmogelijk. En dat laat voor mij zien hoe klein de mens eigenlijk is.
Regelmatig zag ik op de vroege ochtend een prachtig samenspel van het opkomende licht van de zon en de door de bergen gecreëerde schaduw. Prachtige wolken zweefden door de bomen en konden geen kant op. Alle bomen, mensen en dieren ontwaakten uit hun slaap en begonnen de dag. Het was fijn om vroeg wakker te zijn. Het zuurstofgehalte is erg hoog in de bergen en door een paar keer diep adem te halen voelde je de energie door je lijf stromen.
Regelmatig rende ik hard over de smalle zandpaadjes op hoge hoogtes of keek ik meters naar beneden in een skilift die mij naar een hoogte van 3200 meter bracht. Regelmatig reden wij met de auto over wegen waar wij naast ons diep de vallei naar beneden kijken en een kleine fout fataal kan aflopen. Of waren bepaalde wegen in de winter afgesloten vanwege extreem lawinegevaar. Of sterker nog: moesten wij eens 4 uur omrijden vanwege een grote aardverschuiving.
Sterrenkijken in Vaujany
Mijn allermooiste ervaring was het sterrenkijken in het dorpje Vaujany. Met mijn collega’s reden wij via een smal, doodlopende weg naar boven om naar de prachtige sterrenhemel te kijken. Het was helder, we hadden geen last van autolampen, lantaarnpalen of lichten uit het dorp en keken op hoge hoogtes naar een magische hemel. We zagen vallende sterren en stelden mystieke vragen aan elkaar.
- Zou er nog meer leven kunnen zijn?
- Gebeuren er in het heelal dingen die invloed op ons denken en doen hebben?
- In de ruimte oneindig?
- Hoe groot moeten sterren zijn als wij ze vanaf de aarde kunnen zien?
- Hoever staat alles van ons vandaan?
Een mens is klein en dat is fijn
Doordat er weinig prikkels waren in mijn omgeving werd ik letterlijk en figuurlijk in de natuur gedrukt. Als ik uit mijn raam keek of lekker aan het fietsen was keek ik op tegen enorme bergtoppen. Binnen een paar minuten kon het perspectief op deze bergtoppen volledig veranderen. De mensen in de omgeving passen zich continue aan op wat de natuur te vertellen heeft.
In onze beleving zijn wij mensen groot. In werkelijkheid zijn wij een schim van wat er gaande is in het grotere geheel. De bergen lieten mij zien hoe kwetsbaar levende organismen kunnen zijn. De natuur heeft een ongekende en onvoorspelbare kracht. Het aanschouwen van de sterrenhemel in Vaujany is een mooi voorbeeld. Het is één van mijn mooiste mystieke ervaringen geweest. Het is fijn om klein te zijn in dit grotere geheel. Laat de natuur zijn werk doen en stop met het willen controleren van het leven.
Jouw geest, ziel of lichaam (of hoe we onszelf willen beschrijven) weet precies hoe het moet leven. Probeer niet groter te zijn dan dat, maar leef in het ritme die jou gegeven wordt. Klein zijn in iets groot is een verademing: het laat zien dat er ongelofelijk veel mogelijkheden zijn. Er is ontzettend veel ruimte waar jij je in kunt manifesteren. Omarm dat gevoel!
Al concluderend: wat zijn mijn grootste lessen geweest?
Een jaar in de bergen geeft veel lessen. Uiteraard zijn de lessen voor iedereen anders. De één zou midden in de natuur makkelijker kunnen leven dan de ander. Ik heb geleerd dat ik erg goed kan resoneren met de rust van de natuur. Het zorgt voor rust in mijn kop en een diepe verbinding met alles in mijn omgeving. De bergen hebben mij nieuwe referenties laten zien.
Dingen die ik in Frankrijk heb geleerd zijn mogelijk niet in mijn levensstijl in Nederland terug te vinden. Uiteindelijk ben ik teruggekeerd in oude patronen en vaak ben je je geen eens bewust van deze patronen. Maar ik heb wel geproefd aan bepaalde lessen. Het primitieve leven heeft mij ver gebracht in Frankrijk. Er zijn nog véél meer punten te beschrijven, maar ik wil het graag houden voor wat het is en mijn lessen samenvatten.
- Door de rust om mij heen werd ik geconfronteerd met mijzelf. Ik ben onbewust vragen aan mijzelf gaan stellen en dat was lastig af en toe, maar in mijn conclusie kan ik opmaken dat het mij ver heeft gebracht.
- Doordat er weinig prikkels en afleidingen in de buurt waren moesten we onszelf zien te vermaken. Dat heeft onderlinge irritaties opgeleverd, maar voornamelijk veel bijzondere, creatieve en unieke momenten. We namen genoegen met een borreltje aan de bar, een spelletje aan de stamtafel of een gesprek in de woonkamer.
- De bergen maakten mij gezond. Hardlopen, wandelen, skiën, mountainbiken en fysieke klusjes op het werk maakten mij sterk. Daarnaast sliep ik veel, at ik gezond en dronk ik veel water en eenmaal terug in Nederland kwam ik erachter dat een biertje drinken of koffie drinken lekker is, maar wel een vorm van vluchtgedrag voor mij is. In Frankrijk heb ik tijden gekend dat ik dagen geen cafeïne of alcohol dronk.
- De bergen lieten mij zien dat de wereld een magnifieke plek is. De bergen hebben soms iets magisch. Het is zo groot dat je gedwongen wordt je aan te passen aan de omstandigheden. In Nederland mis ik soms de wonderen van de natuur omdat alles met de waterpas is aangelegd.
- Het is fijn om jezelf te zijn. Het primitieve leven met weinig mensen, soms weinig of slecht internet en daardoor weinig interactie met de buitenwereld dwongen mij om alleen te zijn. Gewoon ik en het leven dat zich op dit moment voor mij afspeelt. Geen afleidingen, trillende telefoon, volle agenda’s of toeterende auto’s om mij heen.
Ik heb een reis in Lapland gemaakt en ook mijn reis in Lapland liet mij zien dat ik vrede en voldoening haal uit primitiviteit. Ik heb ook veel geleerd van mijn tijd op Curaçao, maar wel op een hele andere manier dan in Frankrijk.
Het was goed en ooit kan ik mij weer vinden in het gevoel die ik in Frankrijk heb gekregen.
Andere blogs lezen?
We hebben veel meer blogs geschreven over Frankrijk:
