Het speelt al een lange tijd door mijn hoofd om een blog te schrijven over feesten en over uitgaan. Feesten en uitgaan zit zo in de maatschappij verweven, dat je er maar nauwelijks aan kunt ontkomen als je jong bent. En dat is prima, want het is een mooie leerschool om te ontdekken wat bij je past ja of nee.
Ik kan daar voor mijzelf trouwens heel duidelijk over zijn: het past niet bij mij en dat heeft het ook nooit gedaan. Ik vind het zelfs verschrikkelijk en ik merk dat hoe ouder ik word, hoe meer weerstand ik erop krijg.
Maar wat vind ik dan verschrikkelijk? Waar praten we dan precies over? In dit blog ga ik dat met je delen.
Wat is feesten en uitgaan voor mij?
Laat ik vooropstellen dat ik een behoorlijke gezelligheidsdier ben. Ik houd van mensen om mij heen en hoe introvert ik ook ben, ik heb ook mensen om mij heen nodig om op te kunnen laden. Dus een gezellige setting met gezellige mensen ga ik nooit uit de weg.
Maar je hebt feesten en feesten in mijn ogen. Ik heb op Curaçao gewoond en stond daar regelmatig met een fles bier op het strand en met mijn blote voeten in het zand. Ik genoot van de rustige muziek op de achtergrond, van het warme weer en van de mensen om mij heen.
Zo kan ik ook genieten van een glas speciaalbier in een mooie bruine kroeg met goede tachtigerjaren muziek op de achtergrond. Dat zijn vormen van feesten en gezelligheid waar ik zeker gelukkig van kan worden.
Er zit alleen ook een kanttekening aan dit verhaal. Want (zeker tegenwoordig) op het moment dat rustig genieten van een speciaalbier verandert in zuipen, veel te harde muziek en dronken mensen, dan gaan bij mij de lichten uit en ben ik er snel klaar mee.
Hoe ik feesten vroeger niet uit de weg ging
Ik ben ondertussen ouder en ik kan niet ontkennen dat ik vroeger veel gefeest heb. Ik heb geen studententijd gehad, maar ik ben wel regelmatig in Groningen geweest, had een kleine studententijd van zes maanden op Texel en heb hetzelfde ervaren op Curaçao.
Ik zeg je ook eerlijk dat ik er van kon genieten en de verbinding die ontstond met de mensen waar ik toen mee was, dat had ik voor geen goud willen missen. Het is dus ook helemaal geen issue of feesten en uitgaan goed of slecht is. Zo denk ik ook helemaal niet.
Ik zeg je tegelijkertijd ook eerlijk dat ik er ook vaak veel weerstand op had zitten. Want ja, er waren veel goede avonden op Curaçao, op Texel, in de stad waar ik woon in Nederland, in de avonden dat we naar Groningen gingen. Maar er waren helaas ook heel veel teleurstellende avonden voor mij.
Teleurstellend in de zin dat ik altijd met mezelf aan het worstelen was. Dat ik me onzeker voelde, dat ik geen aansluiting kon vinden en altijd heb gevoeld: dit is het gewoon niet voor mij.
De vraag is heel erg: waarom was ik vaak zo teleurgesteld?
Hoe ik me altijd heb aan moeten passen
Hoe ongelofelijk lastig ik het kon en soms nog steeds kan vinden, maar waar ik wel heel trots op ben: ik kan ontzettend goed bij mezelf blijven. En nu ik ouder word zie ik pas hoe krachtig dat eigenlijk is. In mijn jonge jaren wees ik mezelf erop af en vond ik mezelf raar, maar nu zie ik juist dat ik altijd met beide benen op de grond heb gestaan.
Ik zeg je eerlijk: ik ben eerder vaak naar de kroeg gegaan om te doen wat iedereen deed (vanuit een jongensperspectief bekeken):
- Gek doen.
- Feesten.
- Bier drinken.
- En achter de vrouwen aangaan.
Prima, je bent jong. Natuurlijk ben ik geïnteresseerd in vrouwen en er is niks mis met op ontdekkingstocht gaan.
Maar of het nu in Hoogeveen was, op Curaçao of op Texel: zo vaak ging ik teleurgesteld naar huis. Teleurgesteld in mezelf. Ik had geen vrouw aan de haak geslagen. Ik kon niet genieten van alle alcohol. Ik kon laat slapen niet accepteren. En ik zag hoe anderen het op het oog wel voor elkaar hadden. Wel een leuke avond met een leuke meid, wel ogenschijnlijk kunnen genieten van alcohol, van de muziek, de drukte en het feesten.
En goh, wat kon ik me dan eenzaam voelen en mezelf gigantisch afwijzen. Dat heeft sporen achtergelaten waar ik nog steeds last van kan hebben. Ik wou zo graag doen wat iedereen leek te doen, maar ik deed het nooit en ik had er altijd weerstand op zitten.
Hoe ik mezelf een vreemde eend in de bijt heb gevonden
Ik denk dat we als mens altijd behoefte hebben aan een vorm van diepgang. En het is lastig om te bepalen wat diepgang precies is. Diepgang kan ook voor iedereen anders zijn.
Ik weet wel dat ik geen diepgang kan vinden in de kroeg. En het is niet zo dat je altijd maar diepgang hoeft te hebben, laat ik dat vooropstellen. Het leven mag namelijk luchtig zijn en je mag ook gewoon plezier hebben. Maar uitgaan en de kroeg heeft altijd een gevoelige snaar in mij geraakt. Het was altijd een drempel in mijn zoektocht naar de diepgang en de betekenis van alles in dit leven. Want, was dit het dan? Is dit alles?
Als je het hebt over de betekenis achter iets wat je zegt of doet, dan had ik zo vaak zoveel vraagtekens.
Waarom werd er met zoveel trots gepraat over hoe dronken je gisterenavond was? Waarom was het een wedstrijd hoeveel vrouwen je hebt gehad? Waarom vind je het leuk om jezelf elke avond helemaal naar de kloten te zuipen? Waarom zou je zoveel drugs gebruiken dat je de volgende dag geen daglicht kan verdragen? Wat is daar nu de lol van?
Ik heb mezelf vaak een vreemde eend in de bijt gevonden, dat zeg ik je eerlijk. En dat vind ik niet pijnlijk om te zeggen. Ik weet namelijk dat sommigen mij ook een vreemde eend in de bijt vonden. En het is grappig, want natuurlijk was dat niet altijd makkelijk. Maar nog veel vaker deed het me helemaal niks als mensen dat van mij vonden, want voor iemand die altijd vond dat hij geen grenzen kon stellen, had ik daarin mijn grenzen erg duidelijk.
Gelukkig weet ik ook dat veel mensen dat in mij kunnen waarderen en dat is ook meteen waar ik dus zo trots op ben: ik sta vrij stevig met beide benen op de grond en hoe lastig ik soms iets kan vinden, ik blijf altijd bij mezelf.
Dit is uitgaan en feesten ook voor mij
Ik ben niet heilig en dat is even een belangrijke nuance in dit verhaal.
Ik heb dronken over straat gewandeld.
Maar wat heb ik tegelijkertijd een hekel aan dronken mensen. En het is niet perse dat ik een hekel had aan mijzelf als ik dronken was, maar ik stapte wel vaak onder de douche om het symbolisch van me af te douchen. Ik kon genieten van de piek, maar ik baal(de) altijd zo van de naweeën ervan.
Ik ben nog superjong natuurlijk, maar als mid-90’s kid ben ik ook geen achttien jaar meer.
Tijden veranderen dus.
En mijn kijk op alcohol en uitgaan verandert daarmee ook. Allereest word je volwassen en zeker over jezelf. Vraagstukken die ik eerder had, zijn nu vaak geen vraagstuk meer.
Nu is uitgaan, feesten en alcohol voor mij ook:
- Te laat slapen;
- Vermoeid opstaan;
- Geen productieve dag kunnen hebben;
- Totaal overprikkeld zijn;
- Oude verhalen oproepen waar ik niks mee te maken wil hebben;
- Niet goed en efficiënt kunnen sporten.
En dus een verloren dag. En dus ook een breuk tegen iets waar ik het liefst elke dag aan werk: persoonlijke ontwikkeling, een fit lichaam, de zoektocht naar een leven dat bij me past, de zoektocht naar die ene vrouw en aan iets in het leven kunnen bouwen.
Vrouwen, relaties, intimiteit en de relatie met de kroeg en uitgaan
Ik ben in een omgeving geboren waarin de kroeg symbool staat voor je ontdekkingstocht naar intimiteit, vrouwen en het opzoeken van je grenzen op het gebied van alcohol.
En ik geloof zeker dat het uitgaansleven een plek kan zijn waar je de liefde van je leven tegenkomt. Ik denk dat er al veel bruiloften en baby’s zijn ontstaan door het uitgaansleven. Kortom, daar heb ik niets over te zeggen.
Ik kan alleen wel zeggen dat het voor mij niet werkt. Ik zeg niet dat het voor mij niet kan ontstaan en natuurlijk sta ik daar open voor, maar ik denk dat ik op andere plekken moet komen om de contacten op te doen die bij mij passen.
Overmatig alcoholgebruik: altijd maar alcohol willen drinken
Ik heb eerder regelmatig een glas alcohol teveel gedronken.
Nu gebeurt me dat niet of nauwelijks meer.
Ik haal nu echt te weinig plezier uit alcohol drinken, dat het mij niet waard is om ervan te moeten spugen of er de volgende dag ziek, zwak en misselijk van te voelen.
Maar Jelrik: wat past wel bij je? Wat wil je zo graag?
Het is een kritische vraag die ik mezelf regelmatig heb gesteld.
Wat wil je dan wel? Waarom roept het zoveel weerstand op?
Goede vraag.
Ik denk dat het weerstand oproept omdat het iets in mij persoonlijk aanwakkert. De hele wereld gaat naar de kroeg, drinkt alcohol en ligt laat op bed en ik kan ook zeker de leuke elementen ervan opnoemen: wie ben ik om er iets van te vinden?
Allereerst mag je overal iets van vinden. Ik vind er iets van, maar dat is iets anders dan het veroordelen en afkeuren. Iedereen mag doen wat hij of zij wil. Het past alleen niet bij mij. Bij wie ik ben als persoon en waar ik energie van krijg.
Het wakkert iets in mij op, omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon op de verkeerde plek ben. En dat is ook meteen mijn grootste ontdekkingstocht in mijn leven: doen wat bij me past, mijn gevoel volgen en knopen doorhakken.
En eerlijk? Ik denk dan altijd meteen aan de bergen, de natuur of een grote stad waarvan ik het gevoel heb dat het bij mij past. En dat is iets wat we allemaal kunnen voelen: er is een manier van leven of een plek waarvan je weet of het bij je kan passen ja of nee.
Ik ben iemand die energie krijgt van:
- Pracht en praal in een oude binnenstad waar altijd beweging is.
- De rust van de natuur en de bergen.
- Vroeg wakker worden en productief beginnen.
- Goed slapen en fit wakker worden.
- Gezond eten en drinken.
- Sporten.
- Praten met mensen en in verbinding komen.
- Filosoferen over het leven.
- Mezelf ontwikkelen op zowel fysiek als mentaal gebied.
- Iets voor de wereld betekenen.
- Reizen.
En in die setting drink ik al te graag een fles wijn leeg, omdat die fles wijn dan geen doel an sich is. Ik drink het niet op om iets in mij te vervullen. Ik drink het op omdat er al iets in mij vervuld is en dan kan ik er en een rem op hebben en ik kan er ook gewoon van genieten.
En dat lieve mensen, dat gaat over het vinden wat bij je past, waar je gelukkig van wordt en waar je energie van krijgt. En ik geloof dat het anders kan en anders moet in deze wereld. Daarmee veroordeel ik het niet, maar ik zoek veel meer naar dat wat echt is.
Ik wil mensen zien die zich echt gedragen en niet wegvallen in maatschappelijk gedrag of vraagstukken wegdrinken of wegfeesten onder het mom van: ”je moet ook van het leven genieten”. Jezelf helemaal naar de tering zuipen kan gewoon geen levensdoel zijn. Dat is in mijn ogen echt onmogelijk.
Zoekt en gij zult vinden
”Jelrik weet echt niet wat hij wil.”
En steeds vaker denk ik: zoek en gij zult vinden.
Ik heb misschien nog niet mijn droomvrouw gevonden. Ik heb misschien niet mijn droombaan gevonden. Ik ben vaak zoekende geweest, ik heb depressies meegemaakt, ik heb grote vraagstukken.
Maar 1 ding weet ik wel: ik zoek en ik blijf zoeken en hoe ouder ik word, hoe meer ik de dingen begin te vinden.
Het laat voor mij zien dat het zo ontzettend belangrijk is om duidelijk te hebben wat bij je past. Ik weet al mijn hele leven dat sommige plekken en sommige mensen meer bij mij passen dan andere plekken en mensen. En hoe gek het ook klinkt, maar ik heb al mijn hele leven het gevoel dat ik daar mentaal al ben, maar dat ik fysiek nog wat achterloop.
En dat is het moraal van dit blog dat ik geschreven heb. Ik heb inderdaad een mening over ordinair zuipen, one-nightstands en naar de kroeg gaan, maar ik ben me er ook van bewust dat het iets zegt over mij (zoals alles iets over jezelf zegt). Dat maakt mijn mening dan niet minder waardevol, want je mag nog steeds iets van iets vinden.
Het is de kunst om het van een afstand te kunnen beschouwen en te kunnen zeggen: ah oké, ik vind dit en dat van deze situatie en het past niet bij mij. Andere mensen vinden het wel fijn hier en dat is prima.
Even goede vrienden 😉
