Hoe ouder ik word, hoe meer ik begin te peinzen over het drinken van alcohol. In deze wereld doen we namelijk net alsof alcohol drinken normaal is. Het is geaccepteerd in onze maatschappij en bijna overal kun je alcohol kopen en alcohol drinken.
Nu is alcohol an sich niet het probleem. Alcohol hoeft van mij niet verboden te worden, integendeel. Ik kan ook genieten van een glas wijn of een glas bier. Ik vind het alleen wel een probleem hoe alcohol onderdeel is geworden van onze leefstijl en ik merk dat ik daar veel weerstand op heb.
Ik ben hier niet om te vertellen dat je geen alcohol meer mag drinken. Wat jij wel of niet drinkt is volledig je eigen verantwoordelijkheid. Ik ben hier wel om je bewust te maken van je eigen leefstijl. Alcohol drinken is niet het grootste probleem. De vraag achter het overmatig drinken wel.
In dit blog neem ik je mee in mijn verhaal in relatie tot alcohol en hoe ik altijd worstel met dat wat ik diep van binnen graag wil en dat wat normaal lijkt te zijn in onze maatschappij.
Mijn alcoholgebruik door de jaren heen
Ik ben gelukkig niet heilig en ik ga daarom in alle eerlijkheid mijn verhaal vertellen. Op jonge leeftijd heb ik geen natuurlijke interesse gehad in dat wat andere jongeren zoveel deden: naar de kroeg gaan en tot laat in de nacht feesten en een gezellige tijd tegemoet gaan.
Toch ben ik opgegroeid in een omgeving waarin ik het tegelijkertijd moeilijk vond om voet bij stuk te houden. Elk weekend leefde ik het grote dilemma: of ik blijf op de zaterdagnacht thuis, terwijl mijn leeftijdsgenoten allemaal plezier hebben of ik conformeerde mij en besloot toch mee te gaan naar de kroeg.
Vooral in mijn periode waarin ik voor een paar maanden van huis was, ging ik vaak op stap. Ik heb bijvoorbeeld het avontuur opgezocht in Nederland en heb meerdere keren een tijd in het buitenland gewoond en sommige van deze periodes voelden voor mij aan als een studententijd.
Bier, uitgaan, laat slapen en vrouwen
Ik heb leuke herinneringen opgedaan en veel leuke avonden meegemaakt, maar ik heb hoe dan ook altijd een weerstand op het uitgaansleven gehad. Of het nu tijdens mijn stage op Texel, in mijn periode op Curaçao of in mijn woonplaats Hoogeveen was, ik ben er vaker ongelukkig van geweest dan gelukkig.
Alcohol is daarin de belangrijkste factor en zeker tijdens mijn periode op Mallorca heb ik veel weerstand op mijn omgeving gehad, omdat iedereen alleen maar aan uitgaan, bier en laat slapen kon denken en onsmakelijk over vrouwen kon praten, dat ik besloot om er zo snel mogelijk te willen vertrekken.
Als je het dan hebt over jezelf omringen met mensen die je liften en mensen die dingen doen waar ik mezelf in kan herkennen, dan was Mallorca voor mij persoonlijk geen goede match (en achteraf gezien had ik dat natuurlijk moeten weten).
Heb ik een hekel aan alcohol?
Ja en nee.
Ja…
…omdat ik vind dat mensen rare dingen gaan doen met alcohol en ook al denken we dat we door alcohol dichter bij onszelf komen, in realiteit komen we juist verder van onszelf te staan.
Nee…
…omdat ik niks tegen alcohol heb. Ik geloof niet dat je het heilige leven leeft als je geen alcohol drinkt. Ik geloof ook niet dat je gezondheid naar beneden keldert als je een glas alcohol drinkt (of vanavond een keer een pizza eet).
En tussen deze ja en nee zit voor mij een balans. Ik verwijt mezelf niet dat ik in mijn jongere jaren aan het feesten was en dronken over straat liep. Ik deed wat iedereen deed en blijkbaar heeft het me plezier opgeleverd, anders had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Dus daar ben ik helemaal vredig over.
Naarmate je ouder wordt, geloof ik wel dat je je mag afvragen wat de achterliggende gedachten van alcohol drinken is. Waarom drinken we zoveel? Wat is daar nou echt de betekenis van?
Aan het einde van mijn tienerjaren dacht ik te geloven dat je het leven leefde als je elk weekend naar de kroeg ging en strontlazarus over straat liep, maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik besef dat het nooit belangrijk voor mij is geweest.
En als ik het dan heb over mijn buitenlandse avonturen, dan denk ik daar niet met plezier over terug, omdat ik het gevoel had dat ik het leven leefde door alle leuke feesten (die ook echt leuk waren) en het drinken van overmatig alcohol, maar wel omdat ik in een groot avontuur heb geleefd en mezelf persoonlijk hebt ontwikkelt.
Veel alcohol drinken: dit is waarom ik het niet meer wil
Nou, goed. Dit ben ik. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Mijn verhaal is dat ik nooit vies ben geweest van bier en regelmatig te diep in het glas heb gekeken.
Been there, done that.
Mijn verhaal is ook dat ik gevoelig ben voor de gezelligheid en de sociale interactie die het teweegbrengt. En ook daar is niks mis mee, toch?
Voor mij persoonlijk is daar niks mis mee. Maar alles heeft twee uitersten. Want ook al levert het mij veel gezelligheid op, ik fiets na een gezellige avond ook regelmatig naar huis met het gevoel dat ik me fysiek en mentaal ongelukkig voel als ik alcohol heb gedronken.
Maar waarom voel ik me er zo ongelukkig over? Ik heb in het kort redenen gebrainstormd waarom ik ongelukkig word van veel alcohol drinken, waarom ik niet begrijp dat heel de wereld alcohol zo belangrijk maakt en waarom ik van mezelf steeds meer ambieer om hier verandering in te brengen.
Veel is niet exclusief: geniet je er nog wel van?
Ik ga even voor mezelf spreken. Het komt regelmatig voor dat ik een glas bier drink en dat ik tijdens het drinken mezelf de volgende vraag stel: ”Vind ik het nu ook echt lekker?”
Vaak lijk ik de behoefte te hebben om na een lange dag werken een lekker glas bier te willen drinken, maar op het moment dat het glas voor mijn neus staat, dan geniet ik er helemaal niet van. Of anders gezegd, ik registreer soms nauwelijks dat ik het drink en voor ik het weet is het glas leeg.
Hoe mooi zou het zijn als je een glas wijn of bier exclusief zou maken? Dat je eens in de zoveel tijd lekker uit eten gaat en een fles wijn gaat bestellen? Of dat je eens in de zoveel tijd met je vrienden gaat afspreken en een speciaalbier gaat drinken?
Op deze manier verplicht je jezelf niet om er mee te stoppen en doe je je lichaam een grote gunst, omdat je minder alcohol gaat drinken. Daarnaast ga je waarschijnlijk een stuk meer van je glas wijn genieten.
”Je moet van het leven genieten”
Ik vind het altijd interessant om over dit soort onderwerpen te praten en soms vind ik het leuk om in een gesprek hierover met anderen door te gaan vragen en de grens en de gevoelige snaar te raken bij anderen.
Het grappige is dat ik bijna altijd het volgende terugkrijg: ”Je moet ook van het leven genieten”. En sommigen zeggen ook: ”Ja, als ik niks meer mag doen wat slecht voor me is, dan blijft er weinig over in dit leven.”
En ja, je moet van het leven genieten. En ja, als je inderdaad niks meer mag doen wat slecht voor je zou zijn, dan zou het zo kunnen zijn dat er weinig over blijft. En toch vind ik dit de grootste boosdoeners die er bestaan.
Alsof je elke avond van elk glas bier enorm van het leven aan het genieten bent. Daar geloof ik niet in. Ik geloof er wel in dat je van het leven kunt genieten in een goed gezelschap onder het genot van een glas wijn, omdat je er bewust voor kiest om eens in de zoveel tijd alcohol te willen nuttigen. Als iets exclusiefs dus.
Persoonlijk geniet ik veel meer van het leven als ik een fit lichaam heb, helder van geest ben, goed kan slapen en elke dag met veel energie wakker wordt om na te jagen wat ik graag wil bereiken in mijn leven.
Veel drinken in korte tijd: zuipen
Met regelmaat hoor ik of heb ik de volgende uitspraken weleens gehoord:
- ”Vanavond gaan we lekker zuipen”
- ”Zin om zaterdag helemaal naar de kloten te gaan?”
- ”Ga je morgen ook mee zuipen?”
En zo valt zuipen onder de noemer plezier en daar begrijp ik niet veel van. Want waarom beleven we plezier aan veel alcohol drinken in slechts een paar uur tijd? Ik heb zo vaak geprobeerd om hier het plezier in te vinden, maar ik kwam altijd van een koude kermis thuis.
Zo negeerde ik mijn lichaam gedurende de avond, terwijl mijn lichaam meerdere keren duidelijke signalen heeft gegeven. En van kwaad tot erger lag ik aan het einde van de nacht misselijk op bed en hing ik boven het toilet, wat allemaal gevolgen zijn van het negeren van de signalen.
En dan heb ik nog niks gezegd over het ellendige gevoel van brak zijn. Daar kun je geen plezier aan beleven. Het is een reflectie van hoe je alles in je systeem hebt genegeerd voor het in mijn ogen korte plezier dat we elke keer proberen na te jagen.
We doen raar door alcohol
Ik kan me mateloos irriteren aan mensen die dronken over straat lopen. Dat heeft niets te maken met het oordeel dat ik over deze mensen heb, maar wel omdat ik op dat moment ga nadenken en gewoon niet begrijp dat we het zover laten komen (of ik het mezelf ook heb laten overkomen).
Mensen doen raar als ze dronken zijn. We gaan schreeuwen, we gaan er van stinken, we worden er ineens jolig van, we gaan er gek van lopen en als het op een slechte manier tegen je keert, dan worden sommigen er zelfs agressief van.
Maar vervolgens verkondigen we op de zondagmiddag in alle trots aan dat we knetter dronken waren en niks meer van de avond weten. En ja, daar heb ik wel een oordeel over. En ook al heb ik daar eerder in beperkte mate ook weleens aan meegedaan, toch begrijp ik niks van deze wereld.
Alcohol is gewoon f*cking slecht
Met goed gezelschap een glas wijn drinken, dat vind ik gezellig. Maar dan kom ik weer terug op de exclusiviteit daarvan. Je hoeft niet in alles de touwen strak aan te spannen. We zijn immers mens en willen ook genieten van de dagen op deze aarde, zonder over alles filosofisch na te hoeven denken.
Tegelijkertijd vind ik het geen vrijbrief om alle principes daardoor los te laten. Zo is het voor mij een belangrijke principe om mijn lichaam goed te verzorgen en goed te luisteren naar de kleinste signalen. Als we het dan hebben over alcohol, dan is het onbegrijpelijk dat we ons lichaam zo verwaarlozen.
Want laten we eerlijk zijn: als je elke avond een of meerdere glazen alcohol drinkt, dan kan dat geen gezondheidsvoordelen hebben.
- Je slaapt er slecht van;
- Daardoor ben je elke dag moe (of registreer je niet meer dat je je energieker kunt voelen);
- Het maakt je dik;
- Het maakt je wazig (vermoeidheid maakt dat je niet helder kunt nadenken);
- Ik krijg er persoonlijk ook een kort lontje van.
En dat zijn voor mij persoonlijk hele belangrijke signalen die ik van mezelf niet accepteer. Tenminste, niet structureel.
Het staat mijn persoonlijke ontwikkeling in de weg
En het allerbelangrijkste wat ik erover wil vertellen is dat ik ervaar dat het mijn persoonlijke ontwikkeling in de weg staat. En dat valt op ontelbaar veel manieren uit te leggen. Ik probeer er een paar te beschrijven.
- Zo ambieer ik een fit lichaam en een gezonde conditie, maar alcohol drinken maakt het moeilijker om energiek en gemotiveerd te sporten;
- Ik ren marathons, maar heb al eens ervaren trainingen te schrappen, omdat ik de avond ervoor alcohol dronk.
- Ik wil vroeg uit mijn bed stappen, omdat ik iets van mijn leven wil maken. Ik heb ideeën, energie en wil dat graag tot uiting brengen. Soms blijk ik echter veel te lang in bed hangen, omdat ik de avond ervaar heb gedronken.
- Of omgedraaid: ik lig veel te laat op bed. En daardoor ben ik moe de volgende dag en kan ik niet vroeg opstaan, terwijl goed en voldoende slapen een norm is voor mij. Dat helpt mij in mijn ontwikkeling namelijk.
Persoonlijke ontwikkeling geeft voor mij betekenis. En dat is wel een mooie metafoor waarin ik graag de nuance wil uitleggen. Ik ervaar betekenis als ik met mijn vrienden of familie een goed gesprek kan voeren en lekker kan eten. Daar past voor mij een glas wijn bij.
Dat heeft voor mij een heel andere betekenis dan elke avond alcohol te moeten drinken, omdat ”ik van het leven moet genieten”. Want dan maak je alcohol in mijn ogen veel te belangrijk. Alcohol maakt je niet gelukkig en vrij, maar het kan wel een onderdeel zijn van een activiteit dat je betekenis geeft. Dat is een groot verschil.
In alle eerlijkheid: zo sta ik in de wedstrijd
Je gelooft het misschien niet, maar ik ben ook een mens. Ik ben niet perfect. En dat wat voor mij perfect lijkt, hoeft voor jou niet perfect te zijn. Dat is ook weer het mooie van het leven, toch?
Ik ga je in alle eerlijkheid vertellen hoe ik in de wedstrijd sta. Ik vind een glas wijn of een glas speciaal bier lekker en kan daar oprecht van genieten. En dat vind ik belangrijk. Daarom ben ik de laatste die gaat zeggen dat alcohol verboden moet worden.
Tegelijkertijd kan ik eerlijk zeggen dat ik op jongere leeftijd vroeg weerstand had tegen overmatig drinken en feesten in de kroeg. Ik was echter jong en ik wou geen buitenbeentje zijn, dus ik ging mee met de rest van de jongeren om erbij te horen.
En soms deed ik dat met plezier, maar vaker liep ik verloren of gefrustreerd naar huis. En dit is altijd de wisselwerking waar ik mee worstel en wat voor mij een uitdaging is geweest (en ook nog steeds is).
Want enerzijds denk je wat anderen zeggen: ‘’ach, je moet ook doen wat je plezier geeft’’ en anderzijds weet ik donders goed wat mijn onderbuikgevoel hierover zegt (en ook heeft gezegd toen ik jong was, want de weerstand was er niet voor niets).
Mijn innerlijke criticus
Vandaag de dag gaan er soms duizenden stemmen door mijn hoofd die mij vertellen wat ik wel of niet moet doen. De innerlijke criticus noemen we dat.
‘’Ik heb zin in een glas bier’’
‘’Ja, maar alcohol is slecht voor je’’
‘’Maar zij drinken nu ook een glas bier’’
‘’Ja, maar je wil dit toch niet?’’
‘’Ja, maar toch heb ik er zin in?’’
En zo gaat mijn hoofd alle kanten op, op het moment dat ik wil besluiten of ik een glas bier ga drinken ja of nee. Over alles filosofisch zijn maakt je ook niet gelukkig. Een middenweg creëren is belangrijk.
En dat is dat je niet te kritisch moet zijn.
Maar ook dat je doet wat je hart je vertelt.
Wat mijn hart vertelt, is voor mij persoonlijk de waarheid. En tegen alle kwetsbaarheid en uitdagingen in en wat ik meerdere malen in dit blog heb proberen te vertellen, is dit de norm waar ik in geloof:
We hebben alcohol te belangrijk gemaakt.
We drinken in de maatschappij veel te veel alcohol.
En ik wil dat niet.
Ik wil alleen op een exclusieve manier alcohol drinken.
En dat gaat voorlopig nog steeds een uitdaging blijven, omdat ik in een omgeving leef waarin het enorm genormaliseerd is.
Maar hoe ouder ik word, hoe duidelijker en vrediger ik daarover ben.
