Iedereen op de wereld heeft weleens gehoord van een marathon. Sommige mensen rennen namelijk zelf marathons, terwijl andere mensen helemaal niks van hardlopen moeten hebben. Veel mensen verklaren marathonlopers als gekken en nog weer andere mensen zouden weleens een marathon willen rennen, maar hebben geen idee hoe ze dit grote doel kunnen bewerkstelligen.
Hoe dan ook, een marathon wordt door iedereen op zijn eigen manier benadert. De een krijgt energie van het rennen van een marathon, maar er zijn er ook genoeg die hier geen energie of voldoening uithalen. Daarnaast zijn er ook gewoon veel mensen die geen marathon kunnen rennen, omdat ze simpelweg geen ervaring hebben met hardlopen of sporten in het algemeen, en dan is een marathon rennen een lastig verhaal.
Maar hoe zwaar en hoe moeilijk is het nu écht om een marathon uit te rennen? Wordt het rennen van een marathon door de niet-hardlopers onderschat of door de wel-hardlopers juist overschat? In dit blog ga ik dieper in op deze vragen. Het doel van het schrijven van dit blog is dat ik je een beter beeld kan geven van een marathon en je daarmee wil inspireren om je vroeg of laat ook in te schrijven.
Een marathon rennen: dit heb ik gedaan
Ik heb op het moment van schrijven twee marathons in mijn benen en ben op dit moment aan het trainen voor mijn derde marathon.
Mijn eerste marathon was de marathon van Rotterdam in 2023. Mijn tweede marathon was ook de marathon van Rotterdam en was een jaar later, namelijk in 2024. Nu ben ik aan het trainen voor de marathon van Parijs in 2025.
Ik ben dus geen gevorderde marathonloper, maar heb wel het geluk gehad om twee keer met succes een marathon te mogen rennen en daardoor denk ik dat ik anderen goed op weg kan helpen.
Mijn eerste marathon van Rotterdam: de inschrijving
Achter de mooie en grote verhalen schuilen natuurlijk verhalen. Want het klinkt stoer dat ik twee marathons heb gerend en ik ben er ook erg trots op, maar dat betekent niet dat het alleen maar rozengeur en maneschijn was. Het was ook voor mij een kwestie van hardloopschoenen aantrekken en kilometers maken en dat kon ik soms tergend saai vinden.
Ik ben een vrij ervaren hardloper en loop al sinds mijn jonge jaren hard. In het begin in de omgeving van mijn ouderlijk huis en later in de stad waar ik nu woon. Tussentijds rende ik veel hard in de periodes dat ik in het buitenland heb gewoond en gewerkt. Vooral in de bergen van Frankrijk begon ik echt het plezier in hardlopen te versterken.
Alleen het idee dat ik een marathon zou rennen? Nee, dat heb ik jarenlang te groot gevonden en ik kon me niet voorstellen dat ik daar klaar voor was. Totdat mijn broer en zijn grote vriend zich ineens inschreven voor de marathon en mij hadden gevraagd of ik daar ook geen interesse in zou hebben. En toen had ik voor even schijt aan de wereld en mijn eigen onzekerheden en ben ik het grote avontuur aangegaan.
Maar geloof mij, ik had geen flauw idee wat ik ervan moest verwachten en het idee dat ik hiervoor hard en lang moest gaan trainen, beangstigde mij. Tegelijkertijd vind ik dat ook de charme van dit soort uitdagingen, omdat je continue je grenzen verlegd.
Hoe je tijdens het trainen je grenzen verlegd
Ik wil iets langer en dieper ingaan op het stuk over grenzen verleggen.
Nadat ik me had ingeschreven en ik een goed schema had gevonden, was het tijd om daadwerkelijk te gaan rennen. In de eerste week van het schema stond er gelijk een lange afstandsloop van 16 kilometer op het programma. En over deze eerste loop kan ik twee dingen zeggen:
- Ik was trots dat ik deze training had afgewerkt.
- Maar moet je ook eerlijk zeggen dat deze training echt een flop was.
Een flop dus. Want na ongeveer 10 kilometer kreeg ik ontzettend veel last van mijn darmen en heb ik met pijn en moeite de 16 kilometer kunnen afronden. Voor mijn eigen gevoel was dat dus een slechte eerste training. Toen ik weer thuis was, heb ik me serieus afgevraagd hoe ik een hele marathon moest gaan rennen.
Maar waar ik heel erg in geloof, is dat je tijdens het proces mee beweegt met de flow. Soms heb je slechte trainingen nodig om er beter van te worden. Net als dat je goede trainingen nodig hebt. Een week later stond mijn tweede lange afstandsloop op het programma en je raadt het al, daar zag ik een beetje tegenop.
Deze tweede lange afstandsloop was een loop van 20 kilometer en tegen mijn eigen verwachtingen in ging deze hardloopsessie erg goed. De weersomstandigheden zaten mee, mijn benen voelden goed en zonder problemen rende ik 20 kilometer weg.
Dat is in mijn ogen het perfecte voorbeeld van grenzen verleggen. Want na de run van 20 kilometer zag ik ineens wat er allemaal mogelijk was en met dat in je achterhoofd krijg je veel vertrouwen om het resultaat te behalen waar je hard en lang voor traint, namelijk finishen op de Coolsingel in Rotterdam.
Hoe zwaar is het om voor een marathon te trainen?
Voordat ik dieper in ga op hoe zwaar het is om een marathon te rennen, wil ik eerst in het kort iets vertellen over het trainen van een marathon. Hierboven heb ik het al gehad over mijn ervaringen van mijn marathontrainingen en hoe je training op training je grenzen verlegd.
Grenzen verleggen maakt het trainen bij vlagen zwaar, omdat je jezelf de hele tijd moet motiveren en jezelf opnieuw moet uitdagen. Hoe zwaar trainingen echt zijn, dat hangt van omstandigheden af en wordt door iedereen anders ervaren.
Beperkende omstandigheden tijdens trainingen
Vervelende omstandigheden kunnen zijn dat je last hebt van fysieke klachten tijdens het rennen, zoals last van je darmen (het gebeurt me niet vaak, maar als het gebeurt, vind ik het verschrikkelijk).
Het kan ook zijn dat bepaalde weersomstandigheden een training moeilijk maken. Het is bijvoorbeeld niet leuk om te moeten trainen met hele harde wind, maar tegelijkertijd is het erg fijn om op zonnige en niet winderige dagen te mogen rennen.
Trainen op druilerige en koude dinsdagen
Tijdens het rennen van de marathon is alles en iedereen in extase. Er staan tienduizenden mensen langs de lijn, je lijf zit vol met adrenaline en na maanden trainen is het moment eindelijk daar. Geloof mij, zeker bij je eerste marathon, zijn dat factoren die je gaan helpen.
Maar de harde feiten zijn ook dat je, voordat je dit moment gaat bereiken, op druilerige en koude dinsdagochtenden in je eentje gaat trainen en 20 kilometer moet gaan hardlopen. En dat soort trainingen maken het soms taai.
Jezelf door het proces en de flow heen bewegen
Uiteindelijk kan ik alleen maar zeggen dat je jezelf door het proces en de flow moet heen bewegen. Een marathon en alle trainingen die daarbij horen zijn in alle gevallen een grote fysieke prestatie. De ene keer gaat het je makkelijk af en de andere keer vervloek je je keuze om een marathon te willen rennen.
Maar juist die worstelingen maken het trainen en het rennen van de marathon een leerzame en betekenisvolle ervaring. Je traint namelijk niet alleen je conditie, maar leert op de moeilijke en makkelijke trainingsdagen ook weer nieuwe eigenschappen van jezelf kennen.
Het is letterlijk een levenservaring.
Dus is het trainen van een marathon zwaar? Ja, soms is het zwaar en k*t, maar het is nog vaker inspirerend en leuk om te doen en alle voordelen die daarbij komen kijken (mentaal en fysiek) maken het meer dan waard om door deze worstelingen heen te gaan.
Is een marathon rennen zwaar?
Ja, het is zwaar en moeilijk om een marathon te rennen. Maar wat had je dan verwacht? Dat je een marathon makkelijk kan uitrennen? Blijf je ervan bewust dat je tijdens een marathon 42 kilometer en 195 meter gaat hardlopen en dat is een eind.
Maar het moet ook gezegd worden dat het tegelijkertijd niet onmogelijk is. Het feit dat er toch behoorlijk wat mensen een marathon rennen, zegt iets over de mogelijkheden.
Hoe zwaar een marathon is, hangt van zoveel factoren af:
- Heb je ervaring met hardlopen?
- Hoelang heb je getraind?
- Werkt je lichaam gedurende de marathon mee?
- Wat zijn de weersomstandigheden?
- Hoe sta je mentaal tegenover het rennen van een marathon?
Geen enkele marathon is hetzelfde. Ik heb het geluk gehad dat ik mijn eerste twee marathons relatief makkelijk heb gerend. Ik heb nog steeds het gevoel dat er veel potentie is om een nog betere tijd te gaan rennen. Alleen daar ligt ook het gevaar. Als ik marathons blijf rennen, dan ga ik waarschijnlijk ook hele moeilijke marathons tegemoet.
Heb je invloed op hoe zwaar een marathon is?
Ja en nee. Je hebt geen invloed op externe omstandigheden. Een slechte dag, pijnlijke kuiten, een protesterende maag of harde tegenwind kunnen behoorlijk roet in het eten gooien.
Belangrijker is om je te focussen waar je wel invloed op hebt. Zo geloof ik dat je langzaam moet beginnen met rennen. Zeker bij je eerste marathon vind ik dat je niet alles op alles hoeft te zetten voor een mooie eindtijd, maar vooral voor de ervaring moet gaan rennen.
Langzaam beginnen lijkt misschien suf, maar het gaat er wel voor zorgen dat je je energie goed kunt verdelen en gedurende de hele marathon energie overhoudt om goed te kunnen rennen. Ik denk echt dat dit een wezenlijk verschil gaat maken in hoe je een marathon gaat ervaren.
Daarnaast is een goede voorbereiding ook het halve werk. Drink en eet goed, vermijd alcohol en duik twee weken van tevoren lekker vroeg je bed in. Zorg ervoor dat je fit bij de start gaat beginnen en vergeet tijdens het rennen ook niet te eten en te drinken.
Kan iedereen een marathon rennen?
Nee, ik denk niet dat iedereen een marathon kan rennen. Tegelijkertijd denk ik dat een marathon uitrennen voor veel mensen dichterbij is dan ze zelf misschien denken.
Een marathon rennen vraagt discipline. Je moet gaan trainen en je moet concessies doen als je ervoor kiest om een marathon te rennen. Sommige mensen zouden in potentie een marathon kunnen rennen, maar als deze mensen geen discipline kunnen opbrengen om hier werk voor te leveren, dan is het een onmogelijke opdracht.
Als je altijd sportief bent geweest en veel hebt gesport, dan heb je natuurlijk een belangrijke basis om een marathon te kunnen rennen. En zeker als je ervaring hebt met hardlopen (welke afstanden dan ook), dan heb je een streepje voor op de mensen die veel sporten, maar wel andere sporten beoefenen dan het hardlopen.
Of je een marathon kan rennen heeft altijd te maken met je sportieve aanleg, je ervaring in sporten, hoe fit je bent, hoe gedisciplineerd je bent, wat je beweegredenen zijn, of je in jezelf gelooft en of je bereid bent om sommige onderdelen van je leefstijl tijdelijk om te gooien.
Conclusie: is een marathon in het algemeen moeilijk?
Kort samengevat: ja, het is moeilijk en zwaar om een marathon te rennen. Maar zwaar is op verschillende manieren uit te leggen. 42 kilometer en 195 meter hardlopen is altijd zwaar en je verlegd fysiek en mentaal hoe dan ook je grenzen, maar tegelijkertijd heb ik de marathons (tot dusver) nog niet als erg zwaar ervaren.
Misschien moeten we wel helemaal niet in zwaar of niet zwaar denken. Het belangrijkste is de vraag of je gelooft dat je een marathon kan rennen. Je hoeft het nog niet voor je te zien en je mag er ook onzeker over zijn, maar toch denk ik dat je deze vraag voor jezelf weet te beantwoorden.
Als je gelooft dat je het kan het tijd vindt om jezelf in te schrijven, dan mag je vertrouwen op het proces. Soms is een training leuk en soms is een training gewoon k*t. Uiteindelijk werk je toe naar het magische moment bij de finish en dat gevoel, dat is niet te beschrijven.
Het is niet te beschrijven hoe trots, voldaan en blij je bent als je een marathon hebt gerend. En dat gevoel en die intense ervaring gun ik je van harte!
