Het was tamelijk onverwachts, maar in het najaar van 2022 was het zover: we schreven ons in voor de marathon van Rotterdam. En met we praat ik over mijn broer, een goede vriend van ons en ik. En voor ons alle drie was het onze eerste marathon.
Maar hoe is dat eigenlijk om je eerste marathon te rennen? Viel het me mee of viel het me tegen? Hoe kijk ik erop terug? En welke tips kan ik je meegeven (mocht je ook twijfelen om een marathon te rennen)? Hoe is überhaupt de marathon van Rotterdam?
In dit blog neem ik je mee in mijn verhaal van mijn allereerste marathon. En om mijn blog kracht bij te zetten en met de deur in huis te vallen:
- Nee, ik had ook geen idee waar en hoe ik moest beginnen;
- En ja, het was zo’n mooie ervaring dat ik op het moment van schrijven aan het trainen ben voor mijn derde marathon.
Dus, lees je mee?
Mijn ervaring met hardlopen voordat ik een marathon ging rennen
Ik ben voor een groot deel van mijn leven een fanatieke hardloper geweest. Maar met fanatiek bedoel ik voornamelijk dat ik vaak ging hardlopen, maar dan wel altijd kortere afstanden. Rondes van acht of tien kilometer waren de standaard en toen ik in Frankrijk woonde, toen rende ik vaker rond de twaalf kilometer door de bergen.
Een marathon was ook voor mij een ver-van-mijn-bedshow. Het heeft mij altijd leuk gevonden om een marathon te rennen, maar ik kon het absoluut niet voor mij zien hoe ik dat voor elkaar zou krijgen. Ik bedoel, mensen die 42 kilometer en 195 meter gaan hardlopen… zijn die niet gewoon gek?
Het najaar van 2022: ”Schrijf je je ook in voor de marathon Jelrik?”
Yes, die vraag werd mij gesteld en ik moest deze vraag vlot beantwoorden. De inschrijvingen voor de marathon van Rotterdam gaan hard en daarnaast hadden mijn broer en de goede vriend zich al ingeschreven. Dan kun je dus niet achterblijven, toch?
En zo stond ik ineens inschreven bij de marathon van Rotterdam in het voorjaar van 2023. En ik had geen flauw idee hoe ik het moest gaan bewerkstelligen. Toch kon ik genieten van het idee dat ik dit grote avontuur aan zou gaan.
Ik had vertrouwen dat ik het zou kunnen. Dat is niet gebaseerd op ervaring, maar wel gebaseerd op de kennis die ik heb over mijn conditie en mijn lichaam. Ik heb altijd al veel gesport (in het bijzonder hardlopen) en daardoor voelde het realistisch om een marathon uit te rennen.
Een trainingsschema: hoe kies je die uit?
All right, het is tijd om te trainen en het avontuur te beginnen. Maar hoe ga je trainen? En waar baseer ik mijn training op? Het was even een zoektocht om een gepast trainingsschema te vinden. En wat is dan gepast? Ik had vooraf allemaal vragen, maar koos er uiteindelijk voor om mezelf in het diepe te gooien.
Uiteindelijk vonden we een schema van Suzanne Brummel en als jij je eerste marathon gaat rennen, dan kan ik dit schema zeker aanbevelen. Bij het inzien van het schema moesten we overigens weleens lachen, want we konden ons nog niet voorstellen dat we 28 kilometer moesten gaan trainen bijvoorbeeld.
Trainen voor de marathon: hoe is dat?
Ik zeg weleens gekscherend dat trainen voor de marathon zwaarder is dan de marathon zelf. Kijk, als je een marathon gaat rennen, dan heb je goed getraind, je rent (in mijn geval tenminste) door het centrum van Rotterdam en er staan duizenden toeschouwers langs het parcours. Dat zijn allemaal externe omstandigheden die je gaan helpen.
Tijdens het trainen is er niemand en als je op een druilerige dinsdagmiddag in februari 25 kilometer moet gaan hardlopen, dan is dat niet altijd even makkelijk. Maar als we het dan hebben over jezelf ontwikkelen, dan kan ik wel zeggen dat daar je grootste lessen liggen.
In het begin schrik je van de lange afstanden in je trainingsschema, maar door de weken heen krijg je steeds meer zelfvertrouwen omdat je telkens je grenzen verlegd. Als je twintig kilometer kan rennen, dan kun je ook wel 22 kilometer rennen. En zo worden je limieten steeds groter en groter.
De dagen voor de marathon: hoe worden die ervaren?
En dan, dan lonkt ineens de grote dag. Je hebt de pieken in je trainingsschema gehad en langzaamaan ben je aan het afbouwen. Over een week ga je je eerste marathon rennen en ik wil je meegeven dat de week voor de marathon een gekke week is.
Je gooit bijvoorbeeld je hele voedingspatronen over de kop, je gaat koolhydraten stapelen, je wordt langzaam zenuwachtig en je krijgt ineens het gevoel dat je last begint te krijgen van je knieën of je voeten (wat als je een zware blessure hebt?).
Nu heb ik me laten vertellen dat deze kleine klachten vaak tussen je oren zit. Ik had twee dagen voor de marathon oprecht pijn in mijn bovenbeen, maar op de dag van de marathon zelf had ik nergens meer last van.
De start van de marathon van Rotterdam
Na lang en hard trainen is het eindelijk tijd voor de marathon. Vol spanning en niet wetende wat er op je af komt wandel je naar je startvak en ben je honderd procent gefocust. Je checkt honderd keer of je alles bij je hebt, gaat twintig keer proberen te plassen en rekt en strekt om je spieren goed warm te houden.
En dan is daar het startsignaal en kan het feest beginnen.
Wat. Een. Geweldige. Ervaring.
Rennen over de Erasmusbrug, duizenden toeschouwers langs het parcours, duizenden andere gelijkgestemde hardlopers en dan ook nog een fysieke uitdaging die je je hele leven bij je draagt. Meerdere keren had ik het kippenvel op mijn armen staan.
Het besef dat je een marathon rent
In het begin zit je lichaam vol adrenaline. En wat ik je daarin wil meegeven is dat je je looptempo echt laag probeert te houden. Lager dan je zou kunnen. Door alle adrenaline is dat soms een flinke uitdaging, maar het is echt belangrijk om van je eerste marathon een fijne ervaring te maken.
De kilometers vliegen in het begin voorbij, maar na ongeveer acht à negen kilometer gaat de adrenaline zakken en begint het besef te dalen.
”Shit, we rennen een marathon!”.
Dat is niet wat ik letterlijk dacht, maar ik besefte mij wel dat een marathon rennen een serieuze zaak is en dat concentratie en focus ongelofelijk belangrijk is.
Corrigeren en weer doorgaan
Zeker in het begin waren we gefocust op onze horloges. We corrigeerden ons tempo en gingen weer door. Soms liepen we ineens te hard en verminderden we ons looptempo om krachten te besparen.
We maakten goed gebruik het eten en drinken wat ons tijden het rennen werd aangeboden en hadden zelf meerdere energiegels meegenomen om onze energie goed te reguleren.
Hoe ga je om met de man met de hamer?
Ja, de man met de hamer…
Die kom je liever niet tegen.
Veel hardlopers zeggen dat je rond de 32 kilometer de man met de hamer gaat tegenkomen en last gaat krijgen van vermoeidheid, hongerkloppen en lichamelijke klachten en dat je de laatste tien kilometer op karakter moet uitrennen.
Heb ik dat persoonlijk ook ervaren?
Ik ga je eerlijk zeggen: nee, ik heb dat (nog) niet ervaren.
Wij hadden het doel om van onze eerste marathon vooral een fijne ervaring te maken. Natuurlijk wouden we ook voor een mooie tijd gaan rennen, maar niet ten koste van alles. Uitrennen en genieten was het doel.
Maar na ongeveer 30 kilometer rende ik nog dusdanig energiek dat ik besloot om te versnellen. En dat was een geweldige beslissing, want dit heb ik de laatste twaalf kilometer kunnen volhouden en dat heeft mijn eindtijd enorm goedgedaan.
Een marathon finishen: een onbeschrijfelijk gevoel
De rijen supporters worden dikker en dikker en voor even voel je je een topatleet. Echt waar, de energie van de marathon van Rotterdam is ongekend hoog en dat is niet te beschrijven. Je wordt er letterlijk doorheen gesleept.
En langzaamaan tikken de laatste kilometers aan en komt de finish ineens erg dichtbij. Op dat punt heb ik even moeten huilen. Alles kwam los en ik was zo ongelofelijk trots dat ik deze prestatie had geleverd. Daarnaast werd ik zo blij van de collectieve energie dat ik het niet droog kon houden.
We hebben het gewoon gehaald! We hebben een marathon gerend.
EEN MARATHON!
Daar heb ik een paar jaar geleden alleen maar over kunnen dromen. Ik dacht dat je een absolute topsporter moest zijn om zo’n prestatie te kunnen leveren. Maar niets is minder waar, ik heb van mezelf geleerd dat ik dit soort prestaties kan leveren en dat is een onbeschrijfelijk gevoel.
Gefinisht op de marathon: en dan?
Nou, de marathon is bij het bereiken van de finish niet voorbij. Knoop dat goed in je oren.
Na de finish loop je allereerst als pinguïn door de stad. Je spieren hebben het zwaar gehad en lopen is moeilijk. Je lichaam moet echt herstellen van alle afvalstoffen in je lichaam. Onderschat het niet, echt waar.
Na mijn eerste marathon kwam ik er goed van af, maar na mijn tweede marathon werd ik na een week erg ziek en ik ben ervan overtuigd dat het met de marathon te maken had. Ik ging na de tweede marathon volledig over mijn grenzen en dat heb ik geweten.
Je moet een paar weken de tijd nemen om te rusten. Zelfs na vijf of zes weken kun je nog steeds hinder ervaren van een marathon. Zeker als je weer wil gaan rennen, dan merk je dat je moeilijker op gang komt en moeite hebt met je hartslag en je ademhaling.
Maar als je weer eenmaal de oude bent, dan begint de hardloopverslaving te groeien en wil je je waarschijnlijk gaan inschrijven voor een nieuwe marathon… 😉
Wat wordt jouw volgende marathon?
Een marathon rennen is in alle gevallen een grote uitdaging en op het moment van typen heb ik twee marathons gerend en beide marathons verliepen erg succesvol. Dat zegt overigens niks over de daaropvolgende marathons en het is belangrijk om elke marathon serieus te nemen.
Zoals ik al zei, is de ervaring onbeschrijfelijk en alleen dat is al een reden om een marathon te rennen. Natuurlijk is het niet makkelijk, maar dat is logisch als je je voor een marathon gaat inschrijven. Dat is ook juist de lol, je verlegd letterlijk je eigen grenzen en dat geeft enorm veel plezier.
Dus, wat is jouw volgende marathon? Heb je je al ingeschreven of ben je aan het twijfelen?
